Svetlana, Olga, Tatiana e Irina
le é rivade bonora, ‘sta matina:
smontade da ‘n pèr de suv maroi
fissi de borse, pac ligadi e scatoloi.
Le à tute ‘na valisa de coran
co dentro an paletó e tant afàn,
par aver lasà là via marì e fioi
e caminar così conzade qua da noi.
A far quel che noi no fon pì
massa ciapadi fora par al dì:
tenderghe pulito ai nostri veciot
e netarghe pis e cul ogni not.
No avon davero idea de le fadighe
e le caton da spes tant stremide,
maele, par sti giardin e sti marciapiè
piene de sporte e patai da spedir indrè.
No le à an posto dove star
e le fa tute an gran vagar,
gnanca na sala con ‘n uficet
dentro an posto curà e bel nét.
Trovonghe an spazio a ste femene
che camina imbacucade, tute drete,
co sti pastran che sa de naftalina
par pararse da l’aria frizzantina.
Donghe ‘na scianta de dignità
parché le merita de star qua
e poder trovarse tra de lore
tuti i dì, almanco an per de ore.
Fabio Bristot – Rufus